நவபுலியூர்

கார்த்திகை மாதம் என்பது சிவனுக்கும் நரசிம்மருக்கும் உரியது,  கார்த்திகையில் பின்பற்றபடும் நோன்பும் விரதங்களுமே பின்பு மார்கழியில் விழாவாக முடியும் ஸ்ரீரங்க ஆலயமும் சிதம்பரம் ஆலயமும் மார்கழியில் விழாக்காலம் கொண்டு ஜொலிக்கும்.

தனி தனியே அதுவும் சைவம் வைணவம் என தெரிந்தாலும் அடிப்படையில் இரண்டும் ஒன்றே, இதோடு திருபட்டூர் எனும் பிரம்மனின் ஆலயம் என மூன்றும் ஒரே தத்துவத்தில் ஒரே புள்ளியில் இணைகின்றன‌

இந்த மூன்று ஆலயங்களிலுமே கார்த்திகை, மார்கழி மிகசிறப்பாக கொண்டாடபடும் , அவ்வகையில் அவற்றுக்கு இடையான இணைப்பினை மூப்பெரும் தெய்வமும் ஒன்றே என சொல்லபடும் தத்துவத்தினை விளக்கும் தொடர்பு இன்று சிவாலயங்களாக உண்டு

அவற்றுக்குகிடையான சங்கிலிதான் அந்த ஒன்பது ஆலயங்களையும் இணைத்து இந்த மூன்று சிறப்பான ஆலயங்களையும் அதோடு இணைத்து அழகான ஆன்மீக தல மாலையாக,  ஒரே மாலையாக தருகின்றது

சிதம்பரமும் ஸ்ரீரங்கமும்  திருபட்டூரும் வேறு வேறு அல்ல, மூன்றும் ஒன்றே என்பதை தெரிந்து கொள்ள நவபுலியூர் தலங்கலையும் அவற்றின் வரலாற்றையும் காணவேண்டும்

இந்த கார்த்திகையில்  அந்த் தலங்களை காண்பது நன்று, அது முடியாவிட்டால் அதனை தெரிந்துகொண்டு உணர்ந்து கொண்டு மனதால் வழிபட்டாலும் நன்று

நவபுலியூர் எனும் அந்த ஆலயங்களின் வரலாறு புலிக்கால் முனிவர் எனும் விக்யாபாதரர் மற்றும் பதஞ்சலியிடம் இருந்து தொடங்குகின்றது

இது காலத்தால் மூத்த சம்பவம், பல்லாயிரகணக்கான ஆண்டுக்கு முன்பு நடந்த சம்பவம்

இந்துமரபில் இந்துஸ்தானில் ஒரு வழமை உண்டு இமயமலையில் இருந்து ஞானியர் தென்னகம் நோக்கி சிவனால் அனுப்பபடுவார்கள், அப்படியே தெற்கில் இருந்து ரிஷிகள் இமயம் நோக்கி செல்வார்கள்

இமயத்தில் இருப்போர்க்கு கடல் தெரியாது, நீர் சூழ்ந்த பகுதி என சொல்லபடும் தீபகற்பம் எனும் இந்த பக்கம் இருப்போருக்கு ஹிமாலயம் எனும் பிர்மாண்டம் தெரியாது , மலையும் கடலும் எவ்வளவு பிர்மாண்டம் என்பதையும் இரு இடங்களுமே தவம் செய்ய பொருத்தமானவை , பிரபஞ்ச சக்திபெற சரியான இடம் என்பதையும் சொல்லி தெய்வங்கள் இடம் மாற்றி அனுப்பும்

அப்படி தமிழகம் தேடி இயமலயில் இருந்து வந்த அகத்தியர் முதல் பல ரிஷிகள் உண்டு அவர்களில்தான் இந்த வியாக்ரபாதரும் பதஞ்சலியும் மகா முக்கியமானவர்கள்

புலிக்கால் முனிவர் எனு வியாக்ரபாதர் வரலாறு எல்லோரும் அறியவேண்டியது

அவர் மத்யந்தனர் எனும் ரிஷியின் மகன், ஒருவன் பிறப்பின் நோக்கமே இறைவனை அடைந்து முக்தி அடைவது என உணர்ந்து அதை இளம்வயதிலே தேடி அலைந்தார் 

சிவனை தேடுவதும் வழிபடுவதுமே முக்திக்கான வழி என உணர்ந்தவர் கடும் தவம் செய்தார், அதனால் துர்வாசரின் சீடருமானார்

இவரின் அளப்பறிய சிவபக்தியினை கண்டு  அவருக்கு தன் மகள் ஆரோவினை மணமுடித்து வைத்தார் வசிஷ்டர், இவர்களுக்கு பிறந்தவ்ர்தான் உபமன்யு எனும் பெரும் முனிவர், சிவமகா புராணம் அருளியவர் அவர்தான்

மகாபாரத்ததில் கண்ணனுக்கு தீட்சை வழங்கியவரும் அவர்தான்

அப்படிபட்ட உபமன்யுவினை மகனாக பெற்றவர் இந்த வியாக்ரபாதரர், வியாக்ரம் என்றால் சமஸ்கிருதத்தில் புலி

இவருக்கு புலிகாலும் புலி கையும் இருந்ததால் அந்த பெயர் உண்டானது, அதனை ஏன் பெற்றார் என்றால் அதுதான் அவரின் பக்திக்கான வடையாளம்

சிவபெருமானுக்கு ஒவ்வொரு பொழுதும் ஒரு மலர் வைத்து வழிபடுவார்கள், அதிகாலை பூஜையில் உயர்ந்த மரத்தின் பூக்களை வைப்பது வழமை

அந்த பூக்கள் தேனியின் எச்சில்படாததாக இருத்தல் வேண்டும், அதிகாலை ஏறினால் தேனிக்கள் எச்சில் பட்டுவிடும்,  அது பூஜைக்கு மிக உகந்ததல்ல‌

இதனால் இரவிலே அவற்றை பறிக்க முயன்றால் இரவில் பார்ப்பதும் மரம் ஏறுவதும் முடியாத விஷயம். இதனால் இரவில் பார்க்கும் புலியின் பார்வை அப்படியே புலியின் கால்கள் கைகள் தனக்கு வேண்டும் என ஆவர் தவமிருக்க அந்த வரம் அவருக்கு கிடைத்தது

இப்படி புலிக்கால்களை கைகளை கொண்டு அதிவிடியலில் மலர் பறித்து சிவனுக்கு பூஜை செய்து அவருக்கு உன்னதமான பக்தராக இருந்தார் வியாக்ரபாதரர், அவருக்கு சிவனின் ஆனந்த தாண்டவத்தை காண விருப்பம் உண்டாயிற்று

புலிக்கால் புலி கை, புலிபார்வை என லவுகீகமாக சொன்னாலும் அதன் பொருள் பற்றிய விஷயத்தை புலிபோல பற்றினார் என்பது

புலி ஒரு பொருளை பற்றினால் விடாது, அப்படி விடாமல் பற்றிகொண்டார் என்பது அவர் கால் கைகளின் பொருள்

புலி இருளிலே பார்க்கும் திறன் கொண்டது, அப்படி ஆத்ம இருளிலும் ஞானத்தை பார்க்கும் ஆற்றல் அவரிடம் இருந்தது என்பதே புலிபார்வை

தேனி தொடாத மலரை கொண்டு பூஜித்தார் என்பது, ஆசாபாசம் மாயை எனும் அசூத்தங்கள் ஆத்மாவினை தொடாத அளவு அவர் சுத்தமான மனதால் பூஜித்தார் என பொருளாகும்

அவற்றின் மறைமுக அர்த்தம் இதுதான், அப்படிபட்டவருக்கு சிவநடனம் காணும் ஆவல் எழுந்தது

ஒரு பக்தனின் மனதில் அந்த ஆசையினை சிவன் உருவாக்கினார் என்றால் பெரும் திட்டம் வைத்திருக்கின்றார் என பொருள்

அப்படியே இன்னிரு முனிவர் வந்தார் அவர் பெயர் பதஞ்சலி, இவர் ஆதிசேஷனின் அம்சம்

ஆதிஷேஷன் பாற்கடலில் விஷ்ணுவினை சுமந்துகொண்டிருக்கும் பெரும் நாகம், ஒரு முறை பெருமாள் உடலில் மாறுபாடு வந்தது உடல் கனத்தது, அவர் மூச்சு மாறியது ஒருவித மகிழ்வும் பரவசமும் அவர் முகத்தில் வந்தது

அதுபற்றி ஆதிசேஷன் கேட்டபோது தான் சிவனின் ஆனந்த தாண்டவம் பார்த்ததாகவும் அது அவ்வளவு பரவசமானது என்றார் விஷ்ணு

ஆதிசேஷன் அதனை காணவிரும்பிற்று, விஷ்ணுவும் அது ஒரு முனிவராய் பிறந்து சிவனின் தாண்டவத்தை காண்பாய் என்றும் இன்னும் மூச்சு பயிற்சி யோகங்களையெல்லாம் மக்களுக்கு கற்றுகொடுத்து சிவனை அடைய வழிசெய்வார் எனவும் ஆசிவழங்கினார்

இந்த ஆதிசேஷன் அம்சமாக பிரம்மனின் பிரஜாபதிகளில் ஒருவரான அத்திரி மகரிஷிக்கு மகனாய் பிறந்தார், பதஞ்ச்லி என அவருக்கு பெயர்

இந்த பதஞ்சலிதான் இன்று காணும் எல்லா யோக கலைக்கான இலக்கணங்களை வகுத்தவர், ஆயிரம் தலையுடன் ஆயிரம் சீடர்களுக்கு பாடம் நடத்திய காட்சி எல்லாம் உண்டு

இந்த பதஞ்சலி முனிவரும், வியாக்ரபாதரரும் எப்படிபட்டவர்கள் என்பதற்கு திருமுலரே பட்டயம் தருகின்றார், தன் திருமந்திரத்தில் சொல்கின்றார்

"நந்தி அருள்பெற்ற நாதரை நாடிடின்

நந்திகள் நால்வர் சிவயோக மாமுனி

மன்று தொழுத பதஞ்சலி வியாக்கிரமர்

என்றிவர் என்னோ டெண்மரு மாமே"

அதாவது நந்தி பெருமான் அருள் பெற்ற குருநாதர்கள் யார் யாரெல்லாம் என்று பார்த்தால் சனகர், சனந்தனர், சனாதனர், சனற்குமாரர் ஆகிய நால்வர். இவர்களுடன் சிவயோக முனிவர், பதஞ்சலி, வியாக்கிரபாதர், திருமூலர் ஆகிய நால்வருடன் சேர்த்து மொத்தம் எட்டு பேருமாகும்

இந்த எட்டுபேரில் இருவர்தான் இந்த இரு பெரும் ரிஷிகள்

வியாக்ரபாதரரை போலவே இந்த பதஞ்சலி முனிவரும்  தன் பிறப்பின் நோக்கபடியே சிவனின் ஆனந்த தாண்டவத்தை காண தவமிருந்தார்

இருவரின் அன்பிலும் பக்தியிலும் மெச்சிய சிவன் அவர்களுக்கு தன் ஆனந்த தாண்டவத்தை காட்ட விரும்பினார் அவர்களை தில்லை எனும் தன் சுயம்புலிங்கம் இருந்த இடத்துக்கு வரசொன்னார் தில்லை மரங்கள் சூழ்ந்த அந்த காட்டில் லிங்கம் இருந்தது

வசிஷ்ட முனி அங்கேதான் தவமிருந்தார், அந்த இடத்துக்கு இருவரும் வந்து சிவன் சொன்னபடியே வழிபட்டு காத்திருந்தார்கள்

தை மாதம் பூச நட்சத்திரத்து அன்று வியாழகிழமை அந்த பாக்யம் அவர்களுக்கு கிடைத்தது, பெரும் பாக்யமான ஆனந்த தாண்டவத்தை கண்டார்கள்

சிவநடனம் என்பது என்ன?

சிவ நடனத்தில் ஞான நடனம், ஊன நடனம் என இருவகை சொல்வார்கள். ஞான நடனம் என்பது மானிட உலகில் சிவன் போதிக்கும் ஆத்ம‌ தத்துவம்.

ஊன நடனம் என்பது பிரபஞ்சத்தை ஆட்டி வைக்கும் அந்த அதி உன்னத தத்துவம். ஆக்கம், காப்பு, அழிப்பு என எல்லாம் காட்டும் ஊழி தாண்டவம் என்பதெல்லாம் இவ்வகையே.

இந்த இரண்டும் கலந்ததே சிவநடனம் .சிவனின் நடனம் என்பது இன்று விஞ்ஞானம் சொல்லும் அணுவுக்கும் பிரபஞ்ச இயக்கத்துக்கான தொடர்பு, உயிர்கள் ஜெனித்து மரணிக்கும் தொடர்பு,இந்த பிரபஞ்சம் தொடர்ந்து மின்னல் வேகத்தில் இயங்கிக் கொண்டிருகின்றது, நொடி நேரத்தில் தோன்றலும் மறைதலும் நிகழ்கின்றன என்பதை சொல்லும் தத்துவம்.

அணு நம் கண்ணுக்குத் தெரியாது.  ஆனால் இயக்கத்தை உணர முடியும், பிரபஞ்ச இயக்கத்தை நாம் முழுக்க‌ காண முடியாது இப்பொழுது நாம் காண்பதெல்லாம் உள்வீட்டு காட்சிகள் போன்றது, உலகில் நம் வீட்டு அறையினை மட்டும் காண்பது போன்றது

மிக உச்ச அதி உயரத்துக்கு இன்னும் உயர எழும்பி முழு பிரபஞ்சத்தையும் காண மானிடனால் ஒரு காலமும் முடியாது.

சிவ நடனத்தை கவனியுங்கள் . அது இயக்க ரகசியத்தை சொல்கின்றது, ஒரு கையில் இருக்கும் உடுக்கை என்பது உலகம் ஒலியில் இருந்து உருவாயிற்று என்பதை சொல்லும், அதன் இன்னொரு கையில் இருக்கும் நெருப்பு உலகம் தீயில் முடியும் என்பதை சொல்லும்.

3 கண்கள் முக்காலத்தை சொல்லும், அசையும் நிலையில் இருக்கும் சடைகள் மின்னல் வேகத்தை சொல்லும்.

காலின் கீழ் கிடக்கும் அந்த அரக்கன் இந்த மாய உலகம், அதை காலில் போட்டு அழிப்பது மாயையினை சிவன் அழிப்பது அதாவது யுகமுடிவினை குறிக்கும்.

ஆம் .இந்த பிரபஞ்சம் இயங்கிக் கொண்டே இருக்கின்றது, அந்த இயக்கம் அணுவில் இருக்கின்றது.  அண்டத்தில் இருக்கின்றது. பூமி தன்னை சுற்றி சூரியனை சுற்ற சூரியன் பால்வெளியினை சுற்ற பால்வெளி எங்கோ ஓட எல்லாமே ஓட்டம் ஓட்டம் ஓட்டம் மட்டுமே.

ஓட்டமும் மாறுதலும் கொண்டது உலகம், தோன்றியது மறையும், மறைந்தன திரும்பும். ஒருவிஷயம் ஓய  அதனின்று இன்னொன்று எழும். இந்த இயக்கம் நடந்து கொண்டே இருக்கும்.

அந்த இயக்கம் பூமியில் மரம் செடி ,கொடி , மானிட வாழ்வு என இயங்கிக் கொண்டே இருக்கின்றது, தோற்றமும் இயக்கமும் இங்கு இடையறாமல் நடந்துக் கொண்டே இருக்கும் இந்த இயக்கமே சிவம்.

அது மின்னல் வேகத்தில் நடக்கும் இயக்கம், இடையறாது நடக்கும் இயக்கம்.  அது அணுவிலும் உண்டு . அண்டத்திலும் உண்டு . மானிடரின் வாழ்விலும் உண்டு

இதனால்தான் அணுவுக்கும் பிரபஞ்ச இயக்கத்துக்கும் தொடர்பு உண்டு. அதன் இயக்கத்துக்கும் பூலோக அசையும் எல்லா இயக்கத்துக்கும் தொடர்பு உண்டு என்கின்றது விஞ்ஞானம்

( சர்வதேச அணு கழகத்தில் நடராஜர் சிலை வைத்திருப்பதும், அணு சக்தியிலும் விண்ணக பால் வெளியிலும் விஷ்ணுவின் விஸ்வரூபத்தை மேற்கத்திய விஞ்ஞானிகள் காண்பதும் இதனாலே.)

மானிட இயக்கம், தாவரம், அசையும் பொருள், அசையா பொருள், உலோகம், நிலம், நீர்,காற்று, வெளி , பாக்டீரியா என எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு ஒப்புமை இருப்பதை இப்போது விஞ்ஞான உலகம் நம்புகின்றது

இறைவன் எல்லாவற்றிலும் இருக்கின்றான் என என்றோ சொன்ன இந்துமதம் சொன்ன தத்துவமே அது. 

அந்த்த தத்துவத்தை மானிடரின் புறக்கண்களுக்கு தெரியப்படுத்தும் காரியமே சிவநடனம்.

இது வைணவத்தில் விஸ்வரூப தரிசனம் என சொல்லப்படும் அதே காட்சி. விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும் விஸ்வரூபமாய் சர்வ இயக்கத்தையும் பகவான் காட்டும் அற்புத காட்சி.

சிவநடனமும்,  விஸ்வரூபமும் ஒன்றே, தன் பக்தர்களுக்கு தான் யார் என்பதைக் காட்டி அவர்களின் மாயையினை விலக்கும் அற்புத காட்சி.

அது பாரதத்தில் கர்ணனுக்கும் அர்ஜூனனுக்கும் கிடைத்தது, இங்கு சிவனடியார்களுக்கு கிடைத்தது

சிவநடனம் என பிரபஞ்ச இயக்க தத்துவத்தையும், எல்லா பொருளில் இறைவன் ஒரு சக்தியாய் இயங்கி கொண்டே இருப்பதையும் , எல்லாமும் இங்கு இயங்குவதில் இயக்கு சக்தியாய் இறைவன் இருப்பதாஈ அறிந்தவர்கள் மனமுருகி பணிந்தார்கள்

அப்படியே மோட்ச பாக்கியமும் கோரினார்கள்

சிவன் புன்னகைத்தார், தாண்டவ கோல நடனத்தை பார்த்ததால் மட்டும் முக்தி அடைய முடியாது, இன்னும் நீங்கள் உணரவேண்டிய தத்துவங்கள் உண்டு

அவ்வகையில் இந்த ஆலயம் தொடங்கி எட்டு தலங்களை வழிபட்டு கடைசியில் ஸ்ரீரங்கம் வந்து வழிபட்டு திருபட்டூருக்கும் வரவேண்டும் அப்போது முக்தி நிலை உங்களுக்கு வாய்க்கும் என அருளினார்

உடனே இருவரும் அங்கிருந்து இதர எட்டு தலங்களையும் தரிசித்தார்கள்

இப்படி இவர்கள் வணங்கிய ஒன்பது கோவில்கள்தான் நவபுலியூர் என்றானது, புலிக்கால் கொண்ட முனிவர் வழிபட்டு ஞானமடைந்த தலங்கள் என்பதால் அவர் பெயரில் புலியூர் என்றானது

அவர்கள் சிவனின் நடனத்தை கண்ட இடம்  தற்போது சிதம்பரம் என்றழைக்கப்படும் பெரும்பற்றப்புலியூர், அதை தொடர்ந்து கடலூருக்கு அருகில் அமைந்த திருப்பாதிரிப்புலியூர், வெள்ளாற்றின் தென்கரையில் அமைந்துள்ள எருக்கத்தம்புலியூர், ஓமாம்புலியூர், கானாட்டம்புலியூர், சிறுபுலியூர், அத்திப்புலியூர், பெரும்புலியூர், தப்பளாம்புலியூர் ஆகிய ஒன்பது தலங்களும் நவபுலியூர் என்றாயின‌

இவற்றை ஒன்றுவிடாமல் தரிசித்து சிவனை முழுக்க உணர்ந்தவர்கள் பின் ஸ்ரீரங்கம் சென்றார்கள்

இந்த ஒன்பது தலங்களும் வெறும் தலங்கள் அல்ல, ஒவ்வொரு கோவிலும் ஒரு கிரகத்தின் ஆசிபெற்ற தலங்கள், அவ்வகையில் சிதம்பரம் சூரியனுக்கான தலம் 

அடுத்தடுத்த தலம் ஒவ்வொரு கிரகத்துகானது, மொத்தத்தில் நவகிரக வழிபாடுகளும் செய்து அருளை பெற்றார்கள், எல்லா கிரகங்களும் பலன் அளித்தன‌

கடைசியில் ஸ்ரீரங்கத்தில் பாம்புமேல் படுத்திருக்கும் ரங்கனை கண்டார்கள் அதற்கு "அறிதுயில்" என பெயர்

எல்லாம் அறிந்தும் ஒன்றுமறியாமல் நிசப்தத்தில் படுத்திருந்த பெருமானை வணங்கி அங்கெ தியானம் செய்தார்கள், அவர்களுக்கு உண்மை புரிந்தது

சிதம்பரத்தில் கண்ட ஆனந்த தாண்டவம் என்பது பிரபஞ்ச இயக்கம், பிரபஞ்சத்தின் படைப்புகள் தோன்றுதலும் மறைதலுமான இயக்கம், எல்லா பொருளும் உயிரும் அப்படியே தோன்றி மறைகின்றது அவ்வகையில் பிரபஞ்சத்தை இயக்குபவன் சிவன் அது இயக்கும் வடிவம்

எல்லாம் அறிந்தும் அறியாதவன் போல் ஆழ்ந்த அமைதியில் இருக்கும் இந்த ரங்கநாதன் காக்கும் வடிவம்

அவர்கள் தங்கள் யோக ச்கதியினால் ஆழ உணர்ந்தார்கள், இந்த மகா பிரமாண்ட பிரபஞ்சத்தின் தனிதன்மை மவுனம், நிசப்தமான மவுனம்

சூரியன் சந்திரன்  வியாழன் பூமி என பெரும் பெரும் கிரகங்கள் சுழலும் பிரபஞ்சத்தில் மிக பெரிய அதிசயம் மவுனம், ஒரு சத்தமுமில்லா நிசப்தம்

அணுவுக்குள் துகள்கள் சுழன்றாலும் வரும் அதே நிசப்த்ம்

இந்த நிசபத்தத்தில் இந்த அமைதியில் இருப்பவன் ரங்கன், எல்லாம் இயக்கி ஒன்றுமே அறியாதவன் போல் படுத்திருப்பவன் ரங்கன் இவரே காக்கும் வடிவம் என பணிந்தார்கள்

நிசப்தமான மனமே இறைவன் வாழும் ஞானமனம், அமைதியான மனமே இறைவன் வாழுமிடம் என்பதை உணர்ந்தார்கள்

யோகத்தில் எல்லாம் கடந்த சமாதி நிலையே அந்த அறிதுயில் நிலை, ரங்கன் துயில் கொள்ளும் காட்சி யோகத்தின் சமாதி நிலை என்பதை உணர்ந்து எழுதினார் பதஞ்சலி முனிவர்

இன்னும் பாற்கடலில் எழும் அலைகள் என்பதை, தன் அலையால் பிரபஞ்சக சக்தியினை இயக்கும் தெய்வம் இது என்பதை உணர்ந்து பணிந்தார்கள்

சிவனும் விஷ்ண்வுவும் வேறல்ல என்றவர்களுக்கு திருப்பட்டூரில் பிர்ம்மனின் ஆலயத்தில் மூவரும் ஒன்றே எனும் பெரும் ஞானம் கிடைதது அங்கே ஜீவ சமாதி அடைந்தார்கள்

இன்றும் புலிக்கால் முனிவர், பதஞ்சலி முனிவரின் ஜீவசமாதி திருபட்டூரில்தான் உண்டு

வெறுமனே இரு முனிவர்களை அதுவும் அசாத்தியமான முனிவர்களை கோவில் கோவிலாக நடக்க வைக்க இந்த திருவிளையாடலை இறைவன் செய்யவில்லை அதில் ஆழ்ந்த போதனை இருந்தது

எல்லாம் பரம்பொருளே என்பதையும் தெய்வத்தில் வேறுபாடு இல்லை என்பதையும் எல்லாமே ஒவ்வொரு  வடிவம் என்பதையும் பரம்பொருள் அவர்கள் வாயிலாக போதித்தது

நிலையான நிலையில் இருந்து படைக்கும் நிலை, அதை மிக மவுனமாக இருந்து அறிதுயில் கொண்டு காக்கும் நிலை, பின் மறைந்து தோன்றும் நிலை என மூன்று வெவ்வேறு வடிவங்கள்தான் உண்டே தவிர பரம்பொருள் ஒன்றே என்பதை விளக்க இந்த போதனையினை பரம்பொருள் செய்தார்

கார்த்திகை மாதம் இந்த சிவவழிபாடும், ஸ்ரீரங்கநாதன் வழிபாடும் எவ்வளவு முக்கியமோ அப்படி பிரம்மனையும் ஒருபக்கம் நினைக்கலாம் அங்கே தவறொன்றும் இருக்க முடியாது

அந்த்த திருபட்டூர் ஆலயமும் நினைத்து வணங்க வேண்டியது, மிக முக்கியமான விஷயம் நவபுலியூர் என முனிவர்கள் நடந்து சென்று வணங்கிய தலங்கள்

அவை ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு கிரகத்தின் அருளை கொண்டிருப்பது, அதாவது நவகிரகங்களின் ஆற்றலும் பரம்பொருளின் ஆற்றலே, பரம்பொருள் முப்ப்பெரும் தெய்வமாக மட்டுமில்லை நவகிரகங்கள் வழி ஒன்பது வகையான அருளும் போதனையும் கொடுக்கின்றான் என்பது

கார்த்திகை மார்கழியில் இந்த நவகிரகங்களையும் வணங்கும்படி நவபுலியூர்க்கு செல்வதும் அங்கிருக்கும் சிவனை வணங்கி தன்னிடம் எந்த பலம் இல்லையோ அதனை அங்கிருக்கும் கிரக தேவதையிடமிருந்து வாங்கி நன்மை அடைந்து கர்மத்தை முடிக்கவும் வழிபடுதல் அவசியம்

ஒன்பது கிரகங்களும் ஒவ்வொரு பலனை அருள்வார்கள், இந்த ஒன்பது அருளும் சரியாக பெற்றால்தான் ஞானமும் முக்தியும் வாய்க்கும், ஒன்று குறைந்தாலும் அந்த பலன்கிட்டாது

இந்த காலகட்டத்தில்  நவபுலியூர் வழிபாடு மிக்க பயனுள்ளது, முடிந்தவர்கள் செல்லலாம் முடியாதவர்கள் மனதால் நினைந்து கொள்ளலாம்

முடிந்தவரை இந்த நவபுலியூர் தலங்கள் ஒவ்வொன்றாக பார்க்கலாம், அந்த ஆலயங்களையும் அவற்றின் சக்தியினையும் அது கொடுக்கும் தார்மீக போதனைகளையும் இந்துமதம் எவ்வளவு ஞானமாக கட்டமைக்கபட்டது, எவ்வளவு ஆன்மீக ரகசியங்களை பிரபஞ்ச ரகசியங்களை தன்னுள் கொண்டுள்ளது என்பதையும் அவ்வப்போது பார்க்கலாம்